Άρθρα | George Ioannidis official website

Home » Άρθρα

Τι Είναι και τι Δεν Είναι τα Σύμβολα;...

Δεν είναι εύκολο να μιλήσει κανείς για τα σύμβολα, την αληθινή τους σημασία, την πηγή τους, αλλά και τον τρόπο που μας επηρεάζουν. Οι προσπάθειες ορισμού και οι ερμηνείες που έχουν γίνει κατά καιρούς από σπουδαίους συγγραφείς, σεβάσμιους μάγους και καταξιωμένους ερευνητές έχουν διαμορφώσει μια εικόνα ομιχλώδη, εξίσου θολή με την ίδια τη φύση τους. Αν ήθελα με τη σειρά μου να δώσω κάποιον περιεκτικό ορισμό, θα έλεγα πως αποτελούν δηλώσεις του ανέκφραστου και μορφές (εικόνας, ήχου, κίνησης) που επικοινωνούν μια ατελείωτη αλυσίδα νοηματικών και συναισθηματικών συνειρμών απευθείας στην ψυχοσυναισθηματική μας νοημοσύνη. Ή ακόμη καλύτερα, σύμβολο είναι μια αισθητή παράσταση εικόνας, ήχου ή κίνησης που υποκαθιστά ένα βαθύτερο περιεχόμενο και συμπυκνώνει μια αλυσίδα υψηλών νοημάτων που υπερβαίνουν το άτομο. Κάθε φορά που ερχόμαστε σε επαφή με ένα σύμβολο, βέβαια, δεν βιώνουμε το ίδιο το...

Ο Ξένος που Έρχεται Μέσα στη Νύχτα...

21/09/14 by Γιώργος Ιωαννίδης

Από την Αθηνά Ξενία μέχρι τον Ιησού-νυμφίο που θα φτάσει εν το μέσω της νυκτός, ως τον Γαβριήλ που επισκέφτηκε βράδυ τον Μωάμεθ για να ταξιδέψουν μαζί στον Παράδεισο ή τον άγγελο Μόρμον που εμφανίστηκε στον Τζον Σμιθ στην κρεβατοκάμαρα του, αλλά και στους νεώτερους χρόνους τα φαντάσματα που υλοποιούνται την νύχτα στα υπνοδωμάτια και τους γκρίζους που περικυκλώνουν τον κοιμισμένο επαφικό, το μοτίβο της απροειδοποίητης επίσκεψης του ξένου είναι επαναλαμβανόμενο σε μύθους, παραμύθια και παράδοξες εμπειρίες του οποίου τα αίτια μπορούμε εύκολα να αναζητήσουμε στην κοινή βιολογική εμπειρία των ονείρων. Το γεγονός πως η ησυχία της νύχτας διακόπτεται από ένα απροσδόκητο επισκέπτη -τα όνειρα- αποτελεί βεβαίωση πως η πραγματικότητα δεν είναι μια πάγια κατάσταση που περιορίζεται στα όρια των σκέψεων μας παρά επιδέχεται ακατάπαυστα το στοιχείο της έκπληξης του έτερου! Αυτό σημαίνει πως...

Για τον Έρωτα και την Νοσταλγία...

14/09/14 by Γιώργος Ιωαννίδης

Για ποιο λόγο πενθούμε για τους παλιούς έρωτες αν όχι για την ευτυχία που είχαν προσφέρει; Η νοσταλγία είναι ένα πανανθρώπινο χαρακτηριστικό για όλα εκείνα που υπήρξαν μα χάθηκαν. Η λέξη είναι σύνθετη από το νόστος που σημαίνει επιστρέφω και το άλγος που σημαίνει πόνος. Πόνος για την στροφή λοιπόν, οδύνη για την φορά του βλέμματος προς τα πίσω, προ μια αγκαλιά, προς μια πατρίδα, προς μια κατάσταση που έπαψε να υφίσταται, που δεν είναι όπως ήταν πριν ή πιο απλά… που άλλαξε. Η νοσταλγία είναι ο τρόπος της Συνείδησης να αντιτίθεται στο ρεύμα του χρόνου. Η ίδια η Συνείδηση άλλωστε είναι μια βαρυτική παγίωση του χρόνου αφού αντιλαμβανόμαστε, κρίνουμε και επιλέγουμε το σήμερα με βάση όλα όσα βιώσαμε χθες. Η Συνείδηση δεν ανήκει στο μέλλον είναι όμως το όργανο που μας φέρνει σε...

Πρόσωπα σε Διάλογο: Τα Σύμβολα ως Τρόπος (Ψυχο)Θεραπείας...

06/09/14 by Γιώργος Ιωαννίδης

Συνήθως, όταν αναφερόμαστε στα σύμβολα σκεφτόμαστε πολύ συγκεκριμένες παραστάσεις, πολιτικού ή θρησκευτικού περιεχομένου. Δεν είναι λάθος κάτι τέτοιο, αλλά αυτό μας λέει ποια είναι και όχι τι είναι τα σύμβολα. ας δούμε μερικά τέτοια παραδείγματα συμβόλων Η Πεντάκτινος: Σύμβολο της μικροκοσμικής συνοχής όπου στα πέντε άκρα της αντιστοιχούν τα τέσσερα στοιχεία συν το πνεύμα, συνθέτοντας έτσι μια ισορροπημένη εικόνα των φυσικών δυνάμεων. Για τους Πυθαγόρειους είναι εικόνα του αρτιμελή ανθρώπου – ΥΓΕΙΑ Η Σβάστικα: Σύμβολο της αέναης κίνησης των πραγμάτων. Το σύμπαν που περιστρέφεται γύρω από ένα σταθερό κέντρο, τον ήλιο, τον Θεό. Ο Σταυρός: Στη Χριστιανική του γεωμετρία είναι σύμβολο συνάντησης των κόσμων, όπου ο υλικός (οριζόντια δοκός) εξυψώνετε στον πνευματικό (κάθετη δοκός). Με την Ελληνική του δομή (ισοσκελής σταυρός) οι τέσσερις ίσες ακτίνες υποδηλώνουν την ανάπτυξη των τεσσάρων στοιχείων από την πεμπτουσία...

Τραγούδια της Απώλειας...

24/08/14 by Γιώργος Ιωαννίδης

Ω γλυκιά ψυχή, ντυμένη από τα δάκρυα της απώλειας, αφουγκράσου, δεν είναι τα σάβανα που σ’ ακολουθούν αλλά η Ελπίδα! Κοίτα την λυχνία που στοργικά κρατά στα χέρια της. Πρόσεξε πως τις σκιές σκορπά το φως της. Δεν είναι φαντάσματα αυτά του χθες όπως θαρρείς, αλλά οι αχτίδες που ανθίζουν ότι πρότερα έμενε κρυμμένο, το Αύριο! # # # Τι στείρα κόρη τούτη η μοναξιά, κάρβουνο που καίει την καρδιά με πόνο, μέχρι να πνίξει και τον τελευταίο χτύπο της στις μνήμες, που κόβουν σαν πάγος το μυαλό. Αλίμονο! Που είναι ο έρωτας, το χαρωπό παιδί που γεφυρώνει τις ψυχές των ανθρώπων; # # # Θυμάσαι κάποτε που το σώμα μου ήταν το κρεβάτι της καρδιάς σου; Τώρα είναι κέλυφος που αντηχεί ο κρύος άνεμος της εγκατάλειψης. Θυμάσαι κάποτε που στο κάλεσμα μου ψιθύριζες...

Η Μυστική (;) Τεχνολογία του Φωτός στην Αρχαία Αίγυπτο...

27/07/14 by Γιώργος Ιωαννίδης

Ο περίφημος αρχαίος «γλόμπος» της Τέντερα είναι ίσως ο λόγος για τον οποίο ασχολήθηκα με το μυστήριο! Ήμουν μαθητής ακόμη όταν διάβασα για πρώτη φορά τη θεωρία που θέλει οι αρχαίοι Αιγύπτιοι να είχαν συσκευές φωτισμού πανομοιότυπες με τις δικές μας, λαμπτήρες δηλαδή, χάρη στους οποίους έβλεπαν οι εργάτες όταν κατασκεύαζαν, αρκετά μέτρα κάτω από την επιφάνεια, τους τάφους των Φαραώ τους. Αυτό τουλάχιστον δείχνει ένα ασυνήθιστο ανάγλυφο στο ναό της Αθώρ στην Τέντερα της Αιγύπτου. Η ομοιότητα με τις σύγχρονες λάμπες είναι δύσκολο να αγνοηθεί, ενώ το γεγονός πως ελάχιστα μνημεία του αρχαίου εκείνου πολιτισμού έχουν σημάδια από πυρσούς στο ταβάνι, μαρτυρά πως οι άνθρωποι του Νείλου πρέπει να είχαν βρει ένα πολύ εύστροφο τρόπο για να βλέπουν στο σκοτάδι. Πρόκειται, όμως, για μια άγνωστη και σήμερα χαμένη πια τεχνολογία ή μήπως οι...

Στον Κήπο του Ρουμί...

25/05/14 by Γιώργος Ιωαννίδης

Ο τρύγος της ζωής είναι ξινός, στην άμπελο έξω από τον κήπο του Αγαπημένου. Τα άνθη που φυτεύω, γίνονται αγκάθια μακριά σου. Είπα στον Εαυτό μου «γύρνα πίσω στην αγκαλιά Του», και εκείνος είπε «δεν έχασες ποτέ το κλειδί του κήπου μου »είναι φυλαγμένο στην καρδιά σου». # # # Στη θύμηση σου, σιωπώ τα μάτια και αναπνέω με την καρδιά, όπου ακουμπά η σκάλα, πίσω για τον Αγαπημένο. # # # Κοίτα, πόσο όμορφος είναι ο ήλιος που γλιστρά στην αγκαλιά της θάλασσας. Είναι σαν την συνάντηση μας όποτε γινόμαστε ένα. Κοίτα, πόσο όμορφη είναι η σελήνη που αλλάζει τα πρόσωπα της πάνω στο πέπλο της νύχτας. Είναι σαν το βλέμμα από χίλια πρόσωπα όπου πάντα είσαι Εσύ. # # # Άκου, πως με τον αυλό θρηνώ τον χωρισμό μας. Μα δεν λησμονώ,...

Πόσο Αληθινός είναι ο Άλλος Κόσμος;...

23/05/14 by Γιώργος Ιωαννίδης

Ίσως σήμερα περισσότερο από ποτέ ο άνθρωπος νιώθει ξένος μέσα στο σύμπαν που κατοικεί (γι’ αυτό και προσπαθεί να το αναπλάσει με το τσιμέντο) όπως και διάφορος από τον ίδιο του τον εαυτό (επιδιώκοντας να τον ανακατασκευάσει με χημικά). Εκλείπει βλέπετε ο συνδετικός κρίκος, ο μύθος, ο συμβολικός λόγος δηλαδή που προσφέρει νόημα (αίτιο και σκοπό) στα ερωτήματα της ύπαρξης. Την θέση του αναλαμβάνει ο πραγματισμός όπου κάτι υφίσταται εφόσον είναι μετρήσιμο, δηλαδή αισθητό. Τι συμβαίνει λοιπόν με το ερώτημα του θανάτου που θυμίζει με τον πλέον σοκαριστικό τρόπο την περατότητα των πραγμάτων; Υπάρχει ζωή με το πέρας της αισθητής παρουσίας μας σ’ αυτό τον κόσμο; Υπάρχει κάποιος κόσμος που τον ακολουθεί; Υφίσταται κάποιο πεδίο του επέκεινα που να είναι αόρατο για τις αισθήσεις μας; Πιστεύω πως ναι και το ισχυρίζομαι αυτό χωρίς να...

Ο Πλάτωνας, ο Ρουμί & η Περιστροφή στην Αρμονία του Κόσμου...

19/05/14 by Γιώργος Ιωαννίδης

Οι περισσότεροι άνθρωποι θεμελιώνουν την πραγματικότητα τους έχοντας ως μέτρο την καθημερινότητα τους. Ως έτσι, τα όρια του πραγματικού είναι τα όρια που θέτουν οι αισθήσεις, η γλώσσα και ο ρυθμός της επαναληψιμότητας των πραγμάτων. Παρόλο όμως που είμαστε μέλος ενός σύμπαντος που διαρκώς αλλάζει, ερμηνεύουμε την ζωή σαν μια στατική πορεία περιορισμένων κινήσεων και ελευθεριών. Καθόλου παράξενο λοιπόν που οι εσωτερικές παραδόσεις περιγράφουν τον κόσμο των ανθρώπων ως τάφο. Η έξοδος από τον τάφο αυτό, η ανάσταση -δηλαδή η νέα στάση ύπαρξης- δεν είναι παρά η ενθύμηση της αληθινής κίνησης του σύμπαντος κόσμου, η συμπάθεια στο κυκλικό ταξίδι των πλανητών, ο συντονισμός στην (αιώνια) περιστροφή των αστεριών που ομοιάζει στην άχρονη αιτία των πραγμάτων, που όπως και το φως των μακρινών ήλιων, δεν ανήκει στον δικό μας χρόνο. Ο Πλάτωνας στην περίφημη αλληγορία...

διαβαστε επισης…