Τραγούδια της Απώλειας...
Ω γλυκιά ψυχή, ντυμένη από τα δάκρυα της απώλειας, αφουγκράσου, δεν είναι τα σάβανα που σ’ ακολουθούν αλλά η Ελπίδα! Κοίτα την λυχνία που στοργικά κρατά στα χέρια της. Πρόσεξε πως τις σκιές σκορπά το φως της. Δεν είναι φαντάσματα αυτά του χθες όπως θαρρείς, αλλά οι αχτίδες που ανθίζουν ότι πρότερα έμενε κρυμμένο, το Αύριο! # # # Τι στείρα κόρη τούτη η μοναξιά, κάρβουνο που καίει την καρδιά με πόνο, μέχρι να πνίξει και τον τελευταίο χτύπο της στις μνήμες, που κόβουν σαν πάγος το μυαλό. Αλίμονο! Που είναι ο έρωτας, το χαρωπό παιδί που γεφυρώνει τις ψυχές των ανθρώπων; # # # Θυμάσαι κάποτε που το σώμα μου ήταν το κρεβάτι της καρδιάς σου; Τώρα είναι κέλυφος που αντηχεί ο κρύος άνεμος της εγκατάλειψης. Θυμάσαι κάποτε που στο κάλεσμα μου ψιθύριζες...
read more
